اثر تنش آبی و پلیمر (سوپرجاذب A200) بر عملکرد و کارآیی مصرف آب ذرت (Zea mays L.)در منطقه بیرجند

فاضلی رستم پور, منصور; ثقه الاسلامی, محمد جواد; موسوی, سید غلامرضا

doi:10.22077/escs.2011.95

اثر تنش آبی و پلیمر (سوپرجاذب A200) بر عملکرد و کارآیی مصرف آب ذرت (Zea mays L.)در منطقه بیرجند

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ دانشجوی دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی دانشگاه علوم تحقیقات تبریز و مربی مرکز آموزش شهید خیابانیان وابسته به دانشگاه جامع علمی کاربردی

² استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند

10.22077/escs.2011.95

چکیده

تنش خشکی یکی ازمهم ترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان می باشد. کاربرد برخی مواد، نظیر پلیمرهای سوپرجاذب در خاک، باعث افزایش ماندگاری آب در خاک و در نتیجه کاهش مصرف آب و آب شویی کودها می گردد. این مواد می توانند اثرات تنش کم آبی بر گیاه را کاهش داده و منجر به افزایش عملکرد درمناطق خشک و نیمه خشک گردند. به منظور بررسی تاثیر سوپرجاذب در شرایط تنش آبی بر روی عملکرد، اجزای عملکرد و بعضی ویژگی های فیزیولوژیک ذرت،آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکراردر مزرعه تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بیرجند انجام گردید. تیمار رژیم آبیاری با سه سطح (100، 70 و 40 درصد تامین نیاز آبی گیاه) به عنوان کرت اصلی و مقادیر سوپرجاذب با چهار سطح (شاهد،35، 75 و 105 کیلوگرم در هکتار) به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج این آزمایش نشان داد که تنش آبی و سوپرجاذب تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب داشت. بیشترین عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب مربوط به تیمار تامین 100 درصد نیاز آبی و 105 کیلوگرم سوپرجاذب در هکتار و کمترین عملکرد دانه و کارآیی مصرف آب مربوط به تیمار تامین 40 درصد نیاز آبی به همراه عدم استفاده از سوپرجاذب بود. به نظر می رسد، سوپرجاذب با کاهش اثرات منفی تنش آبی بر گیاه، باعث افزایش عملکرد دانه شده باشد. بنابراین هر عاملی که باعث افزایش عملکرد دانه شود، بر کارآیی مصرف آب نیز تاثیر مستقیم دارد.

کلیدواژه‌ها