لیلا فروغی؛ سرالله گالشی
چکیده
تنش غرقاب یکی از مهمترین تنشها در رابطه با گیاهان پاییزه بهخصوص در مناطق شمال کشور میباشد. با صرفهترین و مطمئنترین روش برای کاهش اثرات تنشهای محیطی بر گیاهان زراعی انتخاب رقم مقاوم میباشد، از این رو این آزمایش با هدف بررسی تحمل به تنش غرقاب در ژنوتیپهای گندم با استفاده از برخی ویژگیهای مورفولوژیک و فیزیولوژیک و رابطه ...
بیشتر
تنش غرقاب یکی از مهمترین تنشها در رابطه با گیاهان پاییزه بهخصوص در مناطق شمال کشور میباشد. با صرفهترین و مطمئنترین روش برای کاهش اثرات تنشهای محیطی بر گیاهان زراعی انتخاب رقم مقاوم میباشد، از این رو این آزمایش با هدف بررسی تحمل به تنش غرقاب در ژنوتیپهای گندم با استفاده از برخی ویژگیهای مورفولوژیک و فیزیولوژیک و رابطه آن با عملکرد دانه انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و دو فاکتور 1) تنش غرقاب (عدم غرقاب و 15 روز غرقاب) و 2) رقم (20 رقم) در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 96-1395 به انجام شد. بر اساس نتایج این آزمایش بیشترین عملکرد دانه در شرایط عدم تنش در رقمهای N-80-19، N-87-20 و N-91-14 مشاهده شد که بهترتیب برابر 1.95 و 1.88 گرم در بوته بود، در شرایط غرقاب بیشترین عملکرد دانه در رقمهای N-80-19 (1.02 گرم در بوته) و کوهدشت (0.96 گرم در بوته) بدست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد سطح برگ، وزن خشک برگ، کلروفیل a و b، حجم و وزن خشک ریشه، کارتنوئید و عدد SPAD تحت تاثیر، اثر مخرب تنش غرقاب قرار گرفتند و نسبت به شرایط عدم تنش افت شدیدی داشتند. سطح برگ بیشترین همبستگی (0.89) را با عملکرد دانه داشت، پس از سطح برگ ،کلروفیل a و عدد SPAD بیشترین همبستگی را با عملکرد دانه داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش میتوان بیان کرد سطح برگ، رنگیزههای فتوسنتزی، عدد SPAD و حجم ریشه در ژنوتیپهای گندم دارای همبستگی بالایی تحت شرایط تنش غرقاب با عملکرد دانه گندم میباشد، از اینرو میتوان ژنوتیپهای که دارای سطح برگ ورنگیزههای فتوسنتزی بیشتری در مرحله رویشی هستند را به عنوان ژنوتیپهای مقاوم گندم به تنش غرقاب معرفی کرد.
حاج محمدنیا قالی باف کمال؛ یحیی سلاح ورزی
چکیده
خشکی و شوری در بسیاری از مناطق جهان از مهمترین عوامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان به شمار میروند. یک سازوکار مناسب در این زمینه استفاده از گیاهانی است که بتوانند در چنین شرایط محیطی، از تولید رضایت بخشی برخوردار باشند. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار روی گیاه کالارگراس (Leptochloa fesca L. kunth) تحت ...
بیشتر
خشکی و شوری در بسیاری از مناطق جهان از مهمترین عوامل محدود کننده رشد و نمو گیاهان به شمار میروند. یک سازوکار مناسب در این زمینه استفاده از گیاهانی است که بتوانند در چنین شرایط محیطی، از تولید رضایت بخشی برخوردار باشند. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار روی گیاه کالارگراس (Leptochloa fesca L. kunth) تحت شرایط کنترل شده در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1388، انجام پذیرفت. سطوح خشکی در سه سطح (100، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شوری در چهار سطح (0، 5، 10 و 20 دسی زیمنس بر متر) تیمارهای آزمایش را تشکیل دادند. نتایج تحقیق مذکور نشان داد که صفات فیزیولوژیک سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق، عملکرد فلورسانس کلروفیل و عدد کلروفیلمتر کالارگراس با افزایش سطوح خشکی و شوری به طور معنیداری کاهش یافت، به طوری که شدیدترین تیمارهای خشکی (FC 25%) و شوری (dSm-1 20) در این آزمایش، کمترین مقادیر این صفات را به خود اختصاص دادند. تنش متوسط خشکی (FC 50%) افزایش معنیدار عملکرد فلورسانس کلروفیل، و تنشهای کم تا متوسط شوری (dSm-1 10- 5 =EC) افزایش معنیدار عملکرد فلورسانس کلروفیل و عدد کلروفیل متر را در مقایسه با شاهد باعث شدند. افزایش معنیدار نسبت ریشه به اندام هوایی کالارگراس در تنش شدید خشکی (FC 25%) مشاهده شد، در حالی که در تنشهای متوسط تا شدید شوری (dSm-1 20-10 =EC) این تغییر اتفاق افتاد. همچنین بالاترین سطوح تیمارهای خشکی و شوری به ترتیب با میانگین 69 و 42 درصد کاهش نسبت به شاهد مربوطه، پایینترین مقادیر زیست توده کالارگراس را باعث شدند. بررسی تنش ترکیبی شوری و خشکی نشان داد این هالوفیت واکنش بهتری در مقابل تنش شوری در مقایسه با تنش خشکی دارد، به طوری که آبیاری کامل (FC 100%) با شوری dSm-1 20 اختلاف آماری با تنش متوسط خشکی (FC 50%) تا سطح شوری dSm-1 5 روی وزن خشک تک بوته کالارگراس نداشت. در مجموع، این گیاه سطوح بالاتر شوری را در شرایط آبیاری کامل بهتر از شرایط آبیاری متوسط تحمل کرد، بنابراین کشت آن در اراضی دارای آب شور و لب شور بدون محدودیت آبیاری قابل توصیه است.
احمد نظامی؛ کمال حاج محمدنیا قالی باف؛ علی کمندی
چکیده
به منظور بررسی تحمل به یخزدگی ارقام چغندرقند در شرایط کنترل شده، پژوهشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. در این مطالعه هشت رقم چغندرقند (Beta vulgaris L.) به نام های رسول، شیرین، IC و7233 (ارقام داخلی)، افشاری، پائولینا، ریزوفورت و لاتیتیا (ارقام خارجی) در معرض هشت ...
بیشتر
به منظور بررسی تحمل به یخزدگی ارقام چغندرقند در شرایط کنترل شده، پژوهشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. در این مطالعه هشت رقم چغندرقند (Beta vulgaris L.) به نام های رسول، شیرین، IC و7233 (ارقام داخلی)، افشاری، پائولینا، ریزوفورت و لاتیتیا (ارقام خارجی) در معرض هشت دمای یخ زدگی (شامل صفر، 2-، 4- ، 6- ، 8- ، 10- ، 12- و 14- درجه سانتیگراد) قرار گرفتند. بوته ها تا مرحله 4 تا 5 برگی در اوایل بهار در محیط طبیعی رشد یافته و بعد از آن جهت اعمال تیمارهای یخزدگی به فریزر ترموگرادیان منتقل شدند. درصد بقاء، وزن خشک، عدد کلروفیلمتر، دمای کشنده 50 درصد (LT50) نمونههای گیاهی و دمای کاهنده 50 درصد وزن خشک (RDMT50) نمونهها در پایان دوره بازیافت (سه هفته بعد از اعمال تیمار یخزدگی) اندازهگیری و ثبت شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اثرات رقم و دمای یخزدگی بر درصد بقاء، وزن خشک و عدد کلروفیل متر معنیدار (01/0≤p) بود. با کاهش دمای یخزدگی به کمتر از 8- درجه سانتیگراد، میانگین درصد بقاء به شکل معنیداری کم شد، اما کاهش معنیدار وزن خشک و عدد کلروفیلمتر نسبت به شاهد (تیمار عدم یخزدگی) از تیمار دمایی 2- درجه سانتیگراد به پایین مشاهده شد. همچنین مشخص شد که ارقام مورد آزمایش از لحاظ LT50 و RDMT50 با یکدیگر اختلاف معنیداری (01/0≤p) داشتند، به نحوی که در بین ارقام چغندرقند مورد بررسی، پائولینا، لاتیتیا و شیرین با LT50معادل 11/5- درجه سانتیگراد مقاومترین، و رقم افشاری با LT50معادل 9/1- درجه سانتیگراد حساسترین رقم شناخته شدند. رقم افشاری بیشترین مقدار RDMT50 (7/7- درجه سانتیگراد) را نیز نسبت به سایر ارقام نشان داد. به نظر میرسد با توجه به همبستگی خوب بین RDMT50 با LT50 در این آزمایش (**0/83=r)، از این صفت نیز بتوان در ارزیابی تحمل به یخزدگی ارقام چغندرقند استفاده کرد.