تنش خشکی
حمید دهقان زاده؛ ظهراب اداوی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کاربرد سایکوسل و سیلیکون بر ویژگی‌های بیوشیمیایی، اجزای عملکرد و عملکرد دانه دو رقم گندم تحت شرایط کم‌آبیاری در سال زراعی 98-1397 به صورت کرت‌های دو بار خرد شده بر پایه‌ی طرح بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار در اصفهان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح تنش آبی (آبیاری کامل و آبیاری به میزان 40 درصد ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کاربرد سایکوسل و سیلیکون بر ویژگی‌های بیوشیمیایی، اجزای عملکرد و عملکرد دانه دو رقم گندم تحت شرایط کم‌آبیاری در سال زراعی 98-1397 به صورت کرت‌های دو بار خرد شده بر پایه‌ی طرح بلوکهای کامل تصادفی و در سه تکرار در اصفهان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح تنش آبی (آبیاری کامل و آبیاری به میزان 40 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان فاکتور اصلی، سایکوسل و سیلیکون (شاهد، 20 میلی‌مولار سیلیکون، 1700میکرو‌مولار سایکوسل و کاربرد توام20 میلی‌مولار سیلیکون +1700میکرو مولار سایکوسل) به عنوان فاکتور فرعی و دو رقم گندم (چمران و سیروان) به عنوان فاکتور فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد تنش خشکی باعث کاهش عملکرد دانه به میزان 35.55 و 66.00درصد در رقم چمران و سیروان و همچنین کاهش اجزای عملکرد دانه و محتوای نسبی آب برگ دو رقم گندم گردید. در شرایط تنش کاربرد سیلیکون، سایکوسل و سیلیکون+ سایکوسل باعث افزایش عملکرد دانه به میزان 15.63، 16.60 و 24.32 درصد در رقم چمران و افزایش 10.25، 16.02 و 19.25 درصدی عملکرد دانه در رقم سیروان گردید. همچنین خشکی باعث افزایش آنزیم‌های پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز، سوپر اکسید دسموتاز و همزمان افزایش قند‌های محلول، پتاسیم، منیزیم وکلسیم در بافت‌های برگی گردید. کاربرد سیلیکون و سایکوسل باعث افزایش آنزیم‌های آنتی اکسیدانی و تجمع اسمولیت‌ها و کاهش مقدار مالونید الدئید و پراکسید هیدروژن در شرایط تنش گردید. تاثیر کاربرد توام سیلیکون و سایکوسل بر بهبود عملکرد دانه و اجزای عملکرد دانه بواسطه بهبود محتوای نسبی آب، حفظ پتانسیل آب بالاتر، افزایش غلظت قند، پروتئین، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و افزایش آنتی اکسیدانت‌های سلول در شرایط تنش بیشتر از کاربرد مجزای آنها بود. بنابراین کاربرد سیلیکون و سایکوسل با کاهش اثرات منفی تنش آبی، می‌تواند پتانسیل تولید گندم را در شرایط خشکی افزایش دهد.
علی جلالوند؛ بابک عندلیبی؛ افشین توکلی؛ پرویز مرادی
چکیده
خشکی یکی از مهم‌ترین تنشهای محیطی است که مورفولوژی، فیزیولوژی و بیوشیمی گیاه را تحت تأثیر قرار میدهد به همین دلیل پژوهشی به‌منظور ارزیابی اسانس و خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه دارویی بادرشبویه در شرایط تنش خشکی در بهار سالهای 1393 و 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان به اجرا درآمد. آزمایش به‌صورت اسپلیت پلات با ...
بیشتر
خشکی یکی از مهم‌ترین تنشهای محیطی است که مورفولوژی، فیزیولوژی و بیوشیمی گیاه را تحت تأثیر قرار میدهد به همین دلیل پژوهشی به‌منظور ارزیابی اسانس و خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه دارویی بادرشبویه در شرایط تنش خشکی در بهار سالهای 1393 و 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان به اجرا درآمد. آزمایش به‌صورت اسپلیت پلات با دو عامل سطوح رطوبتی و تنظیم‌کننده‌های رشد در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. عامل اصلی سطوح رطوبتی در دو سطح بدون تنش (آبیاری کامل تا انتهای دوره رشد)، تنش خشکی (آبیاری کامل تا قبل از شروع گلدهی و قطع آبیاری قبل از شروع گلدهی تا انتهای دوره رشد) اجرا شد. عامل فرعی سطوح مختلف اسید سالیسیلیک (800 و 1600 میکرو مولار)، سایکوسل (600 و 1200 میکرو مولار) و شاهد (محلول‌پاشی با آب مقطر) که قبل از گلدهی به صورت یک‌بار محلول‌پاشی اعمال شد. نتایج نشان داد که تأثیر سال بر میزان کلروفیل های a، b، کاروتنوئید، شاخص محتوای کلروفیل، مجموع کلروفیل های a و b، عملکرد و درصد اسانس در سطح یک درصد معنیدار شد و تأثیر سال بر میزان پرولین معنیدار نبود. همچنین نتایج نشان داد که درصد و عملکرد اسانس در سال 1393 بیشتر از سال 1394 شد. اثر متقابل تنظیم‌کننده‌های رشدی در سطوح رطوبتی نشان داد که در شرایط تنش خشکی نشت الکترولیت‌ها افزایش مییابد و درنتیجه پایداری غشاء نسبت به شرایط آبیاری نرمال کاهش پیدا میکند. پایداری غشاء با عملکرد اسانس و شاخص محتوای کلروفیل همبستگی منفی و با میزان پرولین همبستگی مثبت و معنیداری دارد. همچنین بین میزان کلروفیلهایa و b و کاروتنوئید و مجموع کلروفیلهای a و b همبستگی مثبت و معنیداری وجود دارد. اثر متقابل تنظیم‌کننده‌های رشد در رطوبت برای همه ترکیبات اسانس به جزء ترکیب Nerylactate در سطح یک درصد کاملاً معنیدار شد. با توجه به نتایج آزمایش میتوان بیان کرد که تنش خشکی سبب کاهش عملکرد و درصد اسانس در گیاه بادرشبویه شد.
ماشااله جباری اورنج؛ علی عبادی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر جذب عناصر، روابط آبی و ارزیابی تحمل به خشکی در گلرنگ، آزمایشی با چهار سطح آبیاری (بدون آبیاری، آبیاری در مرحله ظهور طبق، آبیاری در مرحله گلدهی و آبیاری در دو مرحله ظهور طبق و گلدهی ) و دو رقم و یک ژنوتیپ گلرنگ (ژیلا، محلی اصفهان و PI-537636) بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر جذب عناصر، روابط آبی و ارزیابی تحمل به خشکی در گلرنگ، آزمایشی با چهار سطح آبیاری (بدون آبیاری، آبیاری در مرحله ظهور طبق، آبیاری در مرحله گلدهی و آبیاری در دو مرحله ظهور طبق و گلدهی ) و دو رقم و یک ژنوتیپ گلرنگ (ژیلا، محلی اصفهان و PI-537636) بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار درایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل در سال 1387 اجرا شد.در این مطالعه اثر سطوح آبیاری بر درصد پتاسیم برگ، محتوای رطوبت نسبی برگ، پتانسیل آب برگ و پایداری غشاء معنیدار شد. ارقام مورد مطالعه از نظر درصد سدیم، درصد پتاسیم، درصد کلسیم، پتانسیل آب و پایداری غشاء اختلاف معنیداری داشتند و اثر متقابل معنیداری بین آبیاری و رقم از لحاظ پتانسل آب برگ و پایداری غشاء مشاهده شد، به طوری که بیشترین پتانسیل آب (0/57- مگاپاسکال) و پایداری غشاء (95/3%) از آبیاری رقم ژیلا در مراحل ظهور طبق و گلدهی بدست آمد و بر اساس شاخص حساسیت به تنش (SSI) و شاخص تحمل (TOL)، ژنوتیپ PI-537636 و بر اساس شاخصهای تحمل به تنش (STI) و میانگین هندسی بهرهوری (GMP) رقم محلی اصفهان برتری داشتند، ولی با توجه به اینکه بهترین ارقام، ارقامی با عملکرد بالا در شرایط عادی و حداقل کاهش عملکرد در شرایط تنش است، رقم محلی اصفهان رقم مناسب در شرایط تنش خشکی بود.
