زینب کرمیان حسن آبادی؛ حمیدرضا عیسوند؛ ماشاالله دانشور؛ امیدعلی اکبرپور
چکیده
به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی نانو اکسید آهن بر صفات کمی و کیفی کنجد، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده با سه تکرار در سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا شد. عوامل مورد بررسی در آزمایش، شامل تنش خشکی بعنوان عامل اصلی در دو سطح عدم تنش (آبیاری تا 100 درصد ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (آبیاری تا ۵۰ درصد ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی نانو اکسید آهن بر صفات کمی و کیفی کنجد، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده با سه تکرار در سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا شد. عوامل مورد بررسی در آزمایش، شامل تنش خشکی بعنوان عامل اصلی در دو سطح عدم تنش (آبیاری تا 100 درصد ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (آبیاری تا ۵۰ درصد ظرفیت زراعی) و محلول پاشی نانو اکسید آهن در پنج سطح عدم محلول‌پاشی (شاهد)، محلول‌پاشی با آب (1000 لیتر آب در هکتار)، نانو اکسید آهن 0.05 درصد (0.5 کیلو‌گرم در 1000 لیتر آب در هکتار)، نانو اکسید آهن 0.10 درصد (یک کیلو‌گرم در 1000 لیتر آب در هکتار) و نانو اکسید آهن 0.15 درصد (یک و نیم کیلو‌گرم در 1000 لیتر آب در هکتار) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد، تنش خشکی به جز محتوای پروتئین دانه، سایر صفات نظیر تعداد کپسول در بوته (31.55 درصد)، وزن هزار دانه (18.51 درصد)، عملکرد دانه (26.52 درصد)، عملکرد بیولوژیک (9.42 درصد)، شاخص برداشت (3.94 درصد)، محتوای روغن دانه (10.30 درصد)، عملکرد روغن دانه (40.47 درصد) و عملکرد پروتئین دانه (24.90 درصد) را به طور معنی داری کاهش داد. این در حالی بود که کاربرد نانو اکسید آهن صفات تعداد کپسول در بوته (45.02 درصد)، وزن هزار دانه (19.86 درصد)، عملکرد دانه (37.43 درصد)، عملکرد بیولوژیک (22.91 درصد)، شاخص برداشت (3.86 درصد)، محتوای روغن دانه (6.49 درصد)، عملکرد روغن دانه (45.70 درصد) و عملکرد پروتئین دانه (40.93 درصد) را تحت تنش خشکی به طور معنی داری بهبود بخشید. در بین سطوح مختلف محلول پاشی، نانو اکسید آهن 0.15 درصد بیشترین تأثیر را در افزایش صفات مورد اندازه گیری نشان داد. به طور کلی، میتوان از محلول پاشی نانو اکسید آهن به ویژه در غلظت 0.15 درصد به منظور کاهش اثرات زیانبار تنش خشکی و بهبود صفات کمی و کیفی کنجد در شهرستان خرم آباد بهره برد.
سید احمد پورجمشید
چکیده
به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی و منگنز بر صفات مرفولوژیک و زراعی گندم نان (رقم چمران) تحت رژیم آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با چهار تکرار در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل رژیم آبیاری در دو سطح آبیاری کامل (عدم تنش آبی) و قطع آبیاری از آغاز مرحله پنجه زنی تا رسیدگی ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر آهن، روی و منگنز بر صفات مرفولوژیک و زراعی گندم نان (رقم چمران) تحت رژیم آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با چهار تکرار در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل رژیم آبیاری در دو سطح آبیاری کامل (عدم تنش آبی) و قطع آبیاری از آغاز مرحله پنجه زنی تا رسیدگی فیزیولوژیک (تنش آبی) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی در شش سطح عدم محلول پاشی (شاهد)، محلول پاشی با آب، آهن، روی، منگنز و آهن + روی + منگنز (هر کدام سه لیتر در هکتار) در سه مرتبه و در مراحل پنجه زنی، ساقه رفتن و گرده افشانی به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد، تنش آبی صفات طول پدانکل (26.62 درصد)، طول سنبله (12.87 درصد)، ارتفاع بوته (22.91 درصد)، تعداد پنجه در متر مربع (29.21 درصد)، تعداد سنبله در متر مربع (26.85 درصد)، تعداد دانه در سنبله (13.43 درصد)، وزن هزار دانه (17.37 درصد) و عملکرد دانه (46.10 درصد) را به طور معنی داری (p <0.01) کاهش داد. بااین‌وجود، کاربرد مجزا و تلفیقی آهن، روی و منگنز صفات اندازه گیری شده را به طور متوسط 15.20، 7.72، 7.32، 25.18، 23.24، 8.84، 8.76 و 32.63 درصد تحت تنش آبی به ترتیب افزایش دادند. در این میان، کاربرد محلول پاشی روی بیشترین اثر را در کاهش آسیب ناشی از تنش آبی بر صفات مورداندازه‌گیری نشان داد. به‌طورکلی، استفاده از عناصر ریزمغذی به ویژه روی به صورت محلول پاشی می‌تواند اثرات زیانبار ناشی از تنش آبی را کاهش و موجب بهبود صفات مورفولوژیک و زراعی گندم نان در منطقه رامهرمز شود.
حسین کمائی؛ حمیدرضا عیسوند
چکیده
به منظور بررسی اثر محلول پاشی آهن، روی و منگنز بر صفات فیزیولوژیک، زراعی و پروتئین گندم تحت تنش گرمای انتهای فصل، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با چهار تکرار در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت در دو سطح مناسب (15 آبان) و تأخیری (30 آذر) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی عناصر غذایی کم مصرف در ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر محلول پاشی آهن، روی و منگنز بر صفات فیزیولوژیک، زراعی و پروتئین گندم تحت تنش گرمای انتهای فصل، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با چهار تکرار در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت در دو سطح مناسب (15 آبان) و تأخیری (30 آذر) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی عناصر غذایی کم مصرف در شش سطح عدم محلول پاشی (شاهد)، محلول پاشی با آب، آهن، روی، منگنز و آهن + روی + منگنز به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد، تأخیر در کاشت به دلیل تنش گرمای انتهایی بجز محتوای پرولین برگ و پروتئین دانه، صفات شاخص کلروفیل برگ، شاخص پایداری غشای سلول، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت را به طور معنی داری کاهش داد. با این وجود، محلول پاشی آهن، روی و منگنز توانست صفات اندازه گیری شده در تاریخ کاشت مناسب و تأخیری را به طور معنی داری افزایش دهد. در این میان، کاربرد محلول پاشی روی بیشترین اثر را در کاهش آسیب ناشی از تنش گرمای انتهایی بر صفات مورد اندازه گیری نشان داد. به طور کلی، کاشت در تاریخ 15 آبان و استفاده از عناصر غذایی کم مصرف به ویژه روی به صورت محلول پاشی می‌تواند اثرات زیانبار ناشی از تنش گرمای انتهایی را کاهش و موجب بهبود صفات فیزیولوژیک، زراعی و محتوای پروتئین دانه گندم نان در منطقه شود.
طیبه نادری؛ یوسف سهرابی
چکیده
تنش خشکی یک تنش غیرزیستی است که به‌طورجدی عملکرد گیاهان زراعی را در بیشتر نقاط جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. لذا به‌منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی بر کاهش و تعدیل اثرات تنش خشکی روی برخی خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت (Mv500) آزمایشی بهصورت اسپلیت‌پلات در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار ...
بیشتر
تنش خشکی یک تنش غیرزیستی است که به‌طورجدی عملکرد گیاهان زراعی را در بیشتر نقاط جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. لذا به‌منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی بر کاهش و تعدیل اثرات تنش خشکی روی برخی خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت (Mv500) آزمایشی بهصورت اسپلیت‌پلات در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام گرفت. در این آزمایش فاکتور آبیاری در دو سطح شامل آبیاری کامل و تنش در مرحله گلدهی در کرتهای اصلی قرار گرفت و سطوح کودی شامل 100 درصد کود شیمیایی، 100 درصد کود شیمیایی + ریزمغذیها، بیوسوپرفسفات + نیتروکسین، بیوسوپرفسفات + نیتروکسین + ریزمغذیها، 50 درصد کود شیمیایی + بیوسوپرفسفات، 50 درصد کود شیمیایی + بیوسوپرفسفات + نیتروکسین و شاهد بدون کود به‌عنوان کرتهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد تنش کمبود آب، فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدان را افزایش داد، درحالی‌که کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی سبب کاهش میزان فعالیت آنزیمها شدند. تنش خشکی، محتوی کلروفیل برگ را کاهش داد ولی غلظت پرولین، مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن در پاسخ به تنش، افزایش معنی‌داری پیدا کرد. کاربرد کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی از کاهش محتوی کلروفیل برگ و افزایش پراکسیدهیدروژن و پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از تنش خشکی جلوگیری نمود؛ بنابراین استفاده از کودهای زیستی و تأمین عناصر غذایی موردنیاز گیاه توانست باعث افزایش مقاومت گیاه به تنش خشکی و بهبود عملکرد گیاه گردد. لذا می‌تواند به‌عنوان یک راهکار جهت کاهش اثرات تنش خشکی روی عملکرد گیاه در نظر گرفته شود.
