تنش شوری
حامد نریمانی؛ رئوف سیدشریفی
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر شوری، میکوریزا و متانول بر مولفههای پرشدن دانه، انتقال ماده خشک و عملکرد جو، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری خاک در سه سطح (عدم اعمال شوری بهعنوان شاهد و شوری 35 و 70 میلیمولار ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر شوری، میکوریزا و متانول بر مولفههای پرشدن دانه، انتقال ماده خشک و عملکرد جو، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1399 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری خاک در سه سطح (عدم اعمال شوری بهعنوان شاهد و شوری 35 و 70 میلیمولار با نمک کلرید سدیم)، کاربرد میکوریزا (عدم کاربرد میکوریزا بهعنوان شاهد، کاربرد میکوریزا موسهآ، کاربرد میکوریزا اینترا و کاربرد توام میکوریزا موسهآ و اینترا) و محلولپاشی متانول (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد، محلولپاشی 15 و 30 درصد حجمی متانول) بود. نتایج نشان داد که کاربرد توام میکوریزا موسهآ و اینترا و محلولپاشی 30 درصد حجمی متانول موجب افزایش محتوای پروتئین برگ، فتوسنتز جاری و سهم فتوسنتز جاری در عملکرد دانه شد ولی انتقال ماده خشک از ساقه، اندام هوایی و سهم این فرآیندها در عملکرد دانه جو را کاهش داد. همچنین، کاربرد توام میکوریزا موسهآ و اینترا و محلولپاشی 30 درصد حجمی متانول در شرایط عدم اعمال شوری، وزن و حجم ریشه (بهترتیب 65.12 و 84.14 درصد)، ارتفاع بوته (53.15 درصد)، طول سنبله (63.63درصد)، وزن صد دانه (84.76 درصد)، حداکثر وزن دانه (74.32 درصد)، طول دوره و دوره موثر پرشدن دانه (بهترتیب 31.78 و 73.9 درصد) عملکرد دانه (38.52) را نسبت به شرایط عدم کاربرد میکوریزا و محلولپاشی متانول تحت شرایط شوری 70 میلیمولار خاک افزایش داد. براساس نتایج بهنظر میرسد کاربرد میکوریزا و متانول میتواند عملکرد دانه جو در شرایط شوری خاک را با بهبود فتوسنتز و مولفههای پر شدن دانه افزایش دهد.
تنش خشکی
ژیلا نظری؛ رئوف سیدشریفی؛ محمد صدقی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر ورمیکمپوست، میکوریزا و نانوسیلیکون بر عملکرد و محتوای کلروفیل تریتیکاله در شرایط محدودیت آبی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر ورمیکمپوست، میکوریزا و نانوسیلیکون بر عملکرد و محتوای کلروفیل تریتیکاله در شرایط محدودیت آبی، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل در طول دوره رشد بهعنوان شاهد و قطع آبیاری در 50 درصد مراحل آبستنی و سنبلهدهی بهترتیب بهعنوان محدودیت شدید و ملایم آبی)، کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد بهعنوان شاهد، کاربرد ورمیکمپوست، میکوریزا و کاربرد توام ورمیکمپوست و میکوریزا) و محلولپاشی نانوسیلیکون (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد و محلولپاشی دو گرم در لیتر نانوسیلیکون) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد ورمیکمپوست، میکوریزا و نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل محتوای کلروفیلa (61.02 درصد)، b (43.17 درصد)، کلروفیل کل (55.97 درصد)، کارتنوئید (55.8 درصد)، حداکثر وزن دانه (54.78 درصد)، طول دوره پرشدن دانه (16.26 درصد) و دوره موثر پرشدن دانه (46.16 درصد) را نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی به طور معنیداری افزایش داد. همچنین یک افزایش حدود 36.78، 45.83، 61.8، 44.11 و 59.52 درصدی معنیدار بهترتیب در ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه و عملکرد تک بوته درکاربرد ورمیکمپوست، میکوریزا و نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی وجود داشت. بهنظر میرسد کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون میتواند با بهبود محتوای کلروفیل و مولفههای پرشدن دانه، عملکرد دانه تریتیکاله را در شرایط محدودیت آبی افزایش دهد.
تنش خشکی
فاطمه آقایی؛ رئوف سیدشریفی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر محلولپاشی متانول بر عملکرد، مولفههای پر شدن دانه و انتقال ماده خشک گندم تحت شرایط قطع آبیاری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آبیاری (آبیاری کامل ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر محلولپاشی متانول بر عملکرد، مولفههای پر شدن دانه و انتقال ماده خشک گندم تحت شرایط قطع آبیاری، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 98-1397 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح آبیاری (آبیاری کامل بهعنوان شاهد، قطع آبیاری در50 درصد مراحل سنبلهدهی و آبستنی بهترتیب بهعنوان محدودیت ملایم و شدید آبی بر اساس کد 55 و 43 مقیاس BBCH) و محلولپاشی متانول در چهار سطح (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد و محلولپاشی 10، 20 و 30 درصد حجمی متانول) بود. نتایج نشان داد بیشترین سهم انتقال ماده خشک از اندامهای هوایی (20.52 درصد) و مشارکت ذخایر ساقه در عملکرد دانه (42/16 درصد) در قطع آبیاری در مرحله آبستنی و عدم محلولپاشی بهدست آمد. بیشترین طول دوره و دوره مؤثر پرشدن دانه (بهترتیب 33.62 و 29.33 روز) در شرایط آبیاری کامل و در سطوح بالای متانول (30 درصد حجمی) و کمترین آن در عدم محلولپاشی و تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی به-دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که یک افزایش 46.98، 194.17، 37.54، 69.82 و 15.96 درصدی بهترتیب در عملکرد دانه، شاخص سطح برگ، شاخص کلروفیل، میزان فتوسنتز جاری و سهم این فرآیند در عملکرد دانه در محلولپاشی 30 درصد حجمی متانول در شرایط آبیاری کامل نسبت به عدم محلولپاشی در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی وجود داشت. بر اساس نتایج این بررسی به نظر میرسد محلولپاشی متانول میتواند بهعنوان یک روش مناسب برای افزایش عملکرد دانه در شرایط محدودیت آبی به کار برده شود.
تنش شوری
سارا محمدی کله سرلو؛ رئوف سیدشریفی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور بررسی تاثیر ورمیکمپوست، هیومیک اسید و فلاوباکتریوم بر عملکرد، شاخصهای فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیک تریتیکاله در شرایط شوری خاک، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 99-1398 اجرا شد. فاکتورهای ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تاثیر ورمیکمپوست، هیومیک اسید و فلاوباکتریوم بر عملکرد، شاخصهای فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیک تریتیکاله در شرایط شوری خاک، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 99-1398 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری در سه سطح (عدم اعمال شوری بهعنوان شاهد، شوری 50 و 100 میلیمولار) با استفاده از نمک NaCl، کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی بهعنوان شاهد، کاربرد ورمیکمپوست، تلقیح بذر با فلاوباکتریوم، کاربرد توام ورمیکمپوست و فلاوباکتریوم) و محلولپاشی هیومیک اسید (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد و محلولپاشی دو گرم در لیتر هیومیک اسید) بود. مقایسه میانگینها نشان داد که کاربرد توام ورمیکمپوست، فلاوباکتریوم و هیومیک اسید در شرایط عدم اعمال شوری، فلورسانس حداکثر (22.53 درصد)، فلورسانس متغیر (94.69 درصد)، عملکرد کوانتومی (58.88 درصد)، شاخص کلروفیل (28.91 درصد)، شاخص نیتروژن (3.88 درصد)، محتوای نسبی آب (50.48 درصد) و عملکرد دانه (69.56 درصد) را نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی و محلولپاشی هیومیک اسید تحت شرایط شوری 100 میلیمولار خاک، افزایش داد. عدم کاربرد کودهای زیستی و محلولپاشی هیومیک اسید در شرایط شوری 100 میلیمولار موجب افزایش هدایت الکتریکی و فلورسانس حداقل (F0) برگ پرچم شد. بهنظر میرسد کاربرد کودهای زیستی و هیومیک اسید میتواند با بهبود فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیکی، عملکرد تریتیکاله در شرایط شوری را، افزایش دهد.
فاطمه اقایی؛ رئوف سیدشریفی؛ حامد نریمانی
چکیده
بهمنظور ارزیابی عملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی گندم تحت تنش شوری خاک در واکنش به کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی، آزمایش فاکتوریلی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1397 در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. تیمارها شوری خاک در چهار سطح (عدم اعمال شوری بهعنوان شاهد و اعمال شوریهای 40، 80 و 120 میلیمولار ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی عملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی گندم تحت تنش شوری خاک در واکنش به کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی، آزمایش فاکتوریلی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1397 در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. تیمارها شوری خاک در چهار سطح (عدم اعمال شوری بهعنوان شاهد و اعمال شوریهای 40، 80 و 120 میلیمولار در خاک) با نمک NaCl و کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی (شاهد یا عدم کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول، کاربرد قارچ میکوریزا، یونیکونازول، باکتری سودوموناس، میکوریز با سودوموناس، میکوریزا با یونیکونازول، کاربرد میکوریزا با یونیکونازول و سودوموناس شاهد یا عدم کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول) را شامل میشدند. نتایج نشان داد کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول تحت شرایط عدم اعمال شوری، محتوای پراکسید هیدروژن، مالون دیآلدهید و هدایت اکتریکی برگ پرچم (بهترتیب به میزان 77.6، 115.52 و 241.48 درصد) نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط شوری120میلیمولار خاک کاهش داد ولی شاخص کلروفیل، محتوای نسبی آب، عملکرد کوانتومی، وزن صد دانه و طول سنبله (بهترتیب به میزان 60.21، 43.27، 30.47، 46.66 و 51.34 درصد) نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط شوری 120 میلیمولار خاک افزایش داد. همچنین کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول عملکرد دانه تک بوته را نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی در بالاترین سطح از شوری خاک حدود 108.84 درصد افزایش داد. براساس نتایج این بررسی بهنظر میرسد کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول میتواند در بهبود عملکرد گندم در شرایط شوری خاک پیشنهاد شود.
حامد نریمانی؛ رئوف سیدشریفی؛ راضیه خلیلزاده؛ غلامرضا امینزاده
چکیده
محدودیت آبی یکی از مهمترین عوامل غیر زیستی است که میتواند رشد و عملکرد را در مناطق خشک و نیمهخشک محدود نماید. به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و نانو اکسید آهن بر محتوای کلروفیل و مولفههای پر شدن دانه در شرایط دیم، آزمایشی در سال 96-1395 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ...
بیشتر
محدودیت آبی یکی از مهمترین عوامل غیر زیستی است که میتواند رشد و عملکرد را در مناطق خشک و نیمهخشک محدود نماید. به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و نانو اکسید آهن بر محتوای کلروفیل و مولفههای پر شدن دانه در شرایط دیم، آزمایشی در سال 96-1395 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سه سطح آبیاری (آبیاری تکمیلی در مرحله چکمهدهی، آبیاری تکمیلی در مرحله سنبلهدهی و عدم آبیاری یا کشت دیم) و کاربرد نانواکسید آهن در چهار سطح (عدم کاربرد نانو اکسید آهن به عنوان شاهد و محلول پاشی 0.3، 0.6 و 0.9 گرم در لیتر نانو اکسید آهن) بود. محلول پاشی با نانواکسید آهن در دو مرحله از دوره رشدی (مرحله 6-4 برگی و مرحله قبل از چکمهای شدن) انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد 0.9 گرم در لیتر نانو اکسید آهن و آبیاری تکمیلی در مرحله چکمهدهی، محتوای کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کاروتنوئید را به ترتیب 16.79، 57.78، 64.32 و 115.21درصد در مقایسه با عدم کاربرد نانو اکسید آهن در شرایط دیم افزایش داد. همچنین کاربرد 9/0 گرم در لیتر نانو اکسید آهن و انجام آبیاری تکمیلی در مرحله چکمهدهی، بهترتیب موجب افزایش 12.5، 47.36، 16.95، 29.18 و 38.43 درصدی در سرعت پرشدن دانه، وزن تک بذر، طول دورهی پر شدن، دوره موثر پر شدن دانه و عملکرد دانه نسبت به عدم کاربرد نانواکسید آهن تحت شرایط دیم شد. از این رو به نظر میرسد که کاربرد نانواکسید آهن و آبیاری تکمیلی میتواند به عنوان یک ابزار مناسب برای افزایش عملکرد و طول دوره پر شدن دانه به کار برده شود.